اسکویید یک کارساز پراکسی (پراکسی سرور) است که روی http و https و ftp عمل میکند و می تواند به عنوان کارساز کش (کش سرور) نیز به کار رود. اسکوئید یک برنامه چندسکویی است و قابل نصب در لینوکس و ویندوز است. پراکسی سرور واسطه ای بین کاربر داخلی و اینترنت است. در حقیقت پراکسی در خواست کلاینت (client)را به پراکسی سرور فرستاده، پراکسی سرور محتویات بسته را بررسی می کند و در صورت لزوم پردازش های مورد نظر را روی بستهٔ دیتا انجام می دهد و بسته را می سنجد، در صورت عدم مغایرت با سیاست های امنیتی تنظیم شده برای شبکه به آن ها اجازهٔ عبور از فایروال را می دهد و این درخواست روی شبکه ارسال می شود و جواب آن توسط پراکسی سرور از اینترنت دریافت و برای کلاینت ارسال می شود.
مزایای استفاده از پراکسی :
همانطور که اشاره شد پراکسی سرور دارای قابلیت های فراوانی است که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد :
ذخیره سازی :
با توجه به گران بودن هزینهٔ استفاده از اینترنت (بسته به اندازه پهنای باند مصرفی) و محدودیت پهنای باند معمولاً اطلاعات مورد نظر در زمان کم و با سرعت مطلوب به دست نمی آید. برای کمک به رفع این مشکل، پراکسی سرور منابعی مانند فایل ها و صفحات وبی که مورد دسترسی قرار می گیرند در یک حافظهٔ جداگانه ذخیره می کند و تقاضای مجدد این منابع با محتویات کش پاسخ داده می شود، در نتیجه از یک سو زمان دستیابی کاهش می یابد و از سوی دیگر چون اطلاعات از اینترنت دریافت نمی شود باعث کاهش ترافیک شبکه می شود و پهنای باند محدود با اطلاعات تکراری اشغال نمی شود.
دیوار آتش :
پراکسی سرور می تواند تقاضای کاربران را به فایروال بدهد که به انها اجازهٔ ورود یا خروج به شبکهٔ داخلی داده شود.
فیلتر کردن : پراکسی سرور می تواند تمام محتویات ترافیک وارد شونده یا خارج شونده از شبکهٔ داخلی سازمان را باز بینی کند و طبق تنظیمات انجام شده هر چیزی که به معیارهای تعیین شده برای امنیت یا سیاست های آن سازمان، مغایرت دارد مسدود کند.
تصدیق هویت :
بیشتر منابع الکترونیکی سازمان ها برای حفظ امنیت محدود می شوند. این محدودیت می تواند با ایجاد کلمهٔ رمز یا محدود کردن دامنهٔ آی پی اعمال شود ف در اینصورت اگر کاربری از یک سرویس دهندهٔ اینترنت دیگر، در جایی غیر از سازمان استفاکند آی پی کامپیوتر کاربر غیر معتبر تشخیص داده می شود و نیز برای کاربرانی که در داخل سازمان باشند ولی به صورت فیزیکی به شبکهٔ داخلی متصل نشده باشند پراکسی می تواند به کاربران دور اجازهٔ عبور موقت دهد و یا به آنها به طور موقت یک آی پی سازمان تخصیص داده می شود (مانند استفاده از لپ تاپ شخصی در شبکه داخلی سازمانی مثل دانشگاه) تا بتوانند از منابع محدود شده استفاده کنند.
تغییر هویت :
برای جلوگیری از برخی حمله های نفوذ گران و محافظت از شبکهٔ داخلی سازمان سرور پراکسی قادر به تغییر هویت کلاینت های داخلی می باشد. بدین صورت که اگر منبع تقاضا شده در کش موجود نباشد، سرور پراکسی برای آن کاربر به عنوان کلاینت عمل می کند و از یکی از آدرس های آی پی خودش، برای ارسال تقاضا به سرور موجود در اینترنت استفاده می کند و سپس پاسخ به وسیلهٔ پراکسی سرور برای کاربر ارسال می شود. این پروسه تغییر آی پی باعث می شود تقاضا دهندهٔ اولیه قابل ردیابی نباشد و معماری شبکهٔ سازمان از دید بیرونی مخفی بماند. در شکل ۴ نمونه ای از این عملکرد نشان داده شده است.
ثبت کردن :
پراکسی سرور امکان ثبت گزارش کامل کارکردش را دارد تا در هر زمان امکان پیگیری اعمال کاربران داخل سازمان را فراهم آورد. اینکه کلاینت در چه ساعت و و دقیقه ای چه درخواستی ارسال کرده و حجم اطلاعات مبادله شده، نوع اطلاعات و … از این جمله اند.
مطالب بالا از ویکی پدیای فارسی و ادامه مطلب را می توانید از سایت ویکی پدیای فارسی بخوانید.
بطور کلی نحوه عملکرد اسکویید به این صورت است که ماشین های کلاینت درخواست خود مانند یک صفحه ی وب را به ماشین اسکویید ارسال و اسکویید خودش درخواست کلاینت را به اینترنت (یا وب نصب شده بر روی شبکه محلی LAN) ارسال کرده و پاسخ را خودش به کلاینت تحویل می دهد. Cache Server یعنی اینکه وقتی کلاینت در خواست را به اسکویید فرستاد و اسکویید پاسخ را از مقصد دریافت کرد، برای سرعت بخشیدن به پاسخ های بعدی به همین درخواست، یک کپی از آنرا در خودش نگه می دارد. با این کار سرعت پاسخ دهی به درخواست بعدی به کلاینت ها بسیار سریعتر خواهد بود. Proxy Server یعنی اعمال قوانین و سیاست هایی بر روی ماشین اسکویید تا کنترل بر روی درخواست های کلاینت ها و تعیین دسترسی به نوع اشیا (مانند صفحات وب) داشته باشیم. بطور مثال می توانیم تعیین کنیم کدام کلاینت ها به کدام سایت ها دسترسی داشته باشند.
راه اندازی اسکویید شامل دو گام است :
نصب و پیکربندی اسکویید در ماشین مورد نظر
پیکربندی ماشین های کلاینت (مرورگر ماشین های کلاینت)
نصب و پیکربندی Squid در توزیع های لینوکسی :
نصب در توزیع های لینوکسی به دو صورت :
کامپایل از کد منبع یا نصب از طریق بسته های باینری deb و یا rpm انجام می شود. مزیت کامپایل و نصب از طریق بسته های کد منبع اینکه ; این بسته ها قابل نصب در تمامی توزیع های لینوکسی هستند و می توان کنترل بیشتری بر Option های اسکویید داشت بطوریکه می توان برخی از گزینه های غیر فعال را با استفاده از سوئیچ های مربوطه فعال نمود در صورتی که در بسته های باینری همه چیز بصورت خودکار و از پیش تعیین شده نصب خواهد شد. در این مطلب اسکویید را با استفاده از بسته های باینری در توزیع های مبتنی بر دبیان و Redhat و به ترتیب با استفاده از دستور های apt-get و yum نصب خواهیم کرد. نخستین دستور زیر برای نصب در توزیع های مبتنی بر دبیان و دومین دستور برای نصب در توزیع های مبتنی بر yum خواهد بود (نصب نسخه 3).
پس از نصب، باید فایل squid.conf در مسیر زیر را برای پیکربندی ویرایش کنیم. تنظیمات اسکویید مانند میزان حافظه Ram و میزان فضای اسکویید، دایرکتوری و محل ذخیره سازی فایل های Cache شده، پورتی که اسکویید به آن گوش م دهد و غیره در این فایل انجام می شود. squid.conf تنها فایلی است که باید آنرا تنظیم کنیم.
بهتر است پیش از تغییر این فایل، یک کپی از آن با دستور زیر تهیه کنید. نام فایل کپی گرفته squid.conf.orginal می باشد.
برخی از پارامتر های اسکویید :
اسکویید بطور پیش فرض بر روی پورت 3128 به درخواست های کلاینت ها گوش می دهد. پارامتری که پورت اسکویید را مشخص می کند http_port در فایل squid.conf است. می توانید مقدار این پارامتر را تغییر دهید تا اسکویید بر روی پورت دیگری به درخواست ها گوش دهد. بطور مثال پورت 8080 پورت متداول دیگری است که مورد استفاده است.
اسکویید از حافظه اصلی و دیسک برای ذخیره سازی اشیا Cache شده استفاده می کند. حافظه اصلی سرعت بالاتری نسبت به دیسک دارد بنابراین تمامی اشیا پر استفاده توسط کاربران در این حافظه نگهداری می شوند. اشیایی که به تازگی Cache شده باشند نیز در این حافظه نگهداری خواهند شد. چونکه فضای RAM نسبت به دیسک کمتر است و نیاز به فضای لازم برای اشیا دیگر است با استفاده از الگوریتم های ویژه ای مانند LRU اشیایی که کمتر مورد استفاده قرار می گیرند را از حافظه اصلی خارج و در دیسک قرار می دهند. دو پارامتری که به ترتیب فضای حافظه اصلی و فضای دیسک را برای اسکویید تعیین می کنند :
پارمتر cache_dir شامل فرمت زیر است :
در خروجی مثال بالا نوع سیستم فایل انتخاب شده برای دایرکتوری اشیا ذخیره شده اسکویید از نوع ufs بوده که مختص استفاده در اسکویید است. سه عدد پس از مسیر دایرکتوری به ترتیب 100 یعنی میزان فضای انتخاب شده برای ذخیره اشیا که 100 مگابایت می باشد، 16 تعداد دایرکتوری های سطح 1 که زیر دایرکتوری squid ایجاد می شوند و 256 تعداد دایرکتوری لایه سطح 2 که در هر کدام از 16 دایرکتوری لایه 1 ساخته می شوند (یعنی 16 لایه دایرکتورزی زیر داریکتوری squid و زیر هر کدام 256 دایرکتوری دیگر)
در مثال بالا نوع سیستم فایل diskd و اندازه فضای ذخیره سازی 200000 مگابایت و تعداد 16 دایرکتوری در سطح اول (زیر دایرکتوری cache0) و زیر هر یک از این 16 دایرکتوری 256 دایرکتوری دیگر ایجاد می شود.
مقدار پیش فرض cache_mem هشت مگابایت است که بسته به نیاز شما و میزان حافظه ی اصلی در دسترس می توانید آنرا افزایش دهید. افزایش بی اندازه آن بر عملکرد سیستم عامل و دیگر فرایند های موجود بر روی سیستم اثر می گذارد و میزان پایین آن نیز بر عملکرد خود اسکویید اثر دارد. زیرا اگر میزان آن بیش از حد زیاد باشد، خود سیستم عامل و دیگر فرایند ها مختل خواهند شد و اگر کم باشد، فضای کافی برای ذخیره اشیا درخواست شده از سوی کاربرن وجود نخواهد داشت.
علامت # در خروجی دستور بالا به معنی توضیح یا Comment بودن آن خط است. خطوطی که با # شروع می شوند از نظر اسکویید بی اهمیت هستند و تنها برای کاربر و کسی که فایل را می خواند قابل فهم است. البته ممکن است در جلوی برخی از پارامتر ها علامت # باشد که برای فعال کردن پارامتر باید # را پاک کنید.
پارامتر shutdown_lifetime مدت زمانی است که اسکویید پس از دریافت سگنال shutdown (یعنی سیگنال SIGTERM یا SIGHUP) اجازه می دهد تا connection ها وجود داشته باشند. وقتی که اسکویید سگنال های بالا را دریافت می کند به حالت (مد) shutdown pending می رود تا زمانی که تمامی socket های فعال بسته می شوند. در این مد دیگر هیچگونه اتصال جدید پذیرفته نمی شود. خط زیر میزان این پارامتر 10 ثانیه در نظر گرفته شده است.
دو پارامتر minimum_object_size و maximum_object_size به ترتیب حداقل و حداکثر اندازه اشیایی که می توانند در دایرکتوری پارامتر cache_dir ذخیره شوند را بر حسب مگابایت نگه می دارند. هیچ شی با حجم کمتر از minimum_object_size و بیشتر از maximum_object_size نمی توانند در دایرکتوری ذخیره شود. اگر می خواهید محدودیت را از حداقل اندازه بر دارید مقدار پارامتر minimum_object_size را 0 کیلوبایت تنظیم کنید.
تعریف قوانین و سیاست های اسکویید :
اصلی ترین تنظیماتی که بر روی اسکویید (فایل squid.conf) انجام می گیرد تعریف ACL ها یا Access Control List هاست. ACL ها از دو بخش ACL Element و ACL List تشکیل شده است. ACL Element ها در واقع قوانینی هستند که تعریف می کنیم (مانند اینکه کدام کلاینت ها به کدام سایت ها و یا اشیا (مانند فرمت فایل ها) دسترسی داشته باشند) و ACL List ها چگونگی اعمال این قوانین هستند که بصورت Allow و Deny هستند. دستورهای زیر نمونه هایی از ACL ها هستند.
خط اول یک ACL به نام our_networks تعریف می کند از نوع src که دو مقدار 192.168.1.0/24 و 192.168.2.0/24 را که محدوده آدرس های دو شبکه هستند را می گیرد. بلافاصله پس از تعریف ACL ها که با کلمه ی acl آغاز می وند و فرمت کلی زیر را دارند یک ACL List از نوع http_access که بر روی درخواست های مرورگر کاربران کنترل دارد بر روی ACL تعریف شده در بالا اعمال (our_network) و اجازه (allow) عبور ترافیک را می دهد.
فرمت کلی تعریف یک ACL بصورت زیر است :
و فرمت ACL List ها قوانین تعرف شده به فرمت بالا را اعمال می کند بصورت زیر است :
دو خط زیر دو ACL تعریف می کنند که یکی از نوع src که تعیین کننده آدرس های مبدا (کلاینت هایی که درخواستی را از طریق Squid Server به یک سرویس مانند http ارسال کرده اند) و دیگری از نوع time که برای تعریف قوانینی که از نوع زمان هستند (کلاینت ها در چه ساعاتی دسترسی داشته باشند یا نداشته باشند).
برای اعمال این acl ها باید خطی مانند زیر را بلافاصله بعد از دو خط بالا می آوریم :
این باعث می شود تا کاربران شبکه 192.168.10/24 در ساعت های 9 تا 17 بتوانند درخواست بدهند.
راه اندازی اسکویید :
اگر برای بار نخست است که فایل squid.conf را ویرایش می کنید باید برای فعال کردن سرویس اسکویید دستور زیر را اجرا کنید :
و اگر پیش از این تغییراتی را انجام داده بودید، برای اعمال تغییرات تازه در فایل squid.conf باید سرویس اسکویید را با دستور زیر restart کنید :
البته دستور بالا تمامی سوکت های باز شده توسط اسکویید را بسته و مجدد باز می کند که این باعث قطع ارتباط کاربران خواهد شد پس بهتر است با دستور زیر سرویس اسکویید را reload کنید تا بدون قطع ارتباط کاربران، تغییرات اعمال شوند :
نوشته شده توسط نامی امیر
مزایای استفاده از پراکسی :
همانطور که اشاره شد پراکسی سرور دارای قابلیت های فراوانی است که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد :
ذخیره سازی :
با توجه به گران بودن هزینهٔ استفاده از اینترنت (بسته به اندازه پهنای باند مصرفی) و محدودیت پهنای باند معمولاً اطلاعات مورد نظر در زمان کم و با سرعت مطلوب به دست نمی آید. برای کمک به رفع این مشکل، پراکسی سرور منابعی مانند فایل ها و صفحات وبی که مورد دسترسی قرار می گیرند در یک حافظهٔ جداگانه ذخیره می کند و تقاضای مجدد این منابع با محتویات کش پاسخ داده می شود، در نتیجه از یک سو زمان دستیابی کاهش می یابد و از سوی دیگر چون اطلاعات از اینترنت دریافت نمی شود باعث کاهش ترافیک شبکه می شود و پهنای باند محدود با اطلاعات تکراری اشغال نمی شود.
دیوار آتش :
پراکسی سرور می تواند تقاضای کاربران را به فایروال بدهد که به انها اجازهٔ ورود یا خروج به شبکهٔ داخلی داده شود.
فیلتر کردن : پراکسی سرور می تواند تمام محتویات ترافیک وارد شونده یا خارج شونده از شبکهٔ داخلی سازمان را باز بینی کند و طبق تنظیمات انجام شده هر چیزی که به معیارهای تعیین شده برای امنیت یا سیاست های آن سازمان، مغایرت دارد مسدود کند.
تصدیق هویت :
بیشتر منابع الکترونیکی سازمان ها برای حفظ امنیت محدود می شوند. این محدودیت می تواند با ایجاد کلمهٔ رمز یا محدود کردن دامنهٔ آی پی اعمال شود ف در اینصورت اگر کاربری از یک سرویس دهندهٔ اینترنت دیگر، در جایی غیر از سازمان استفاکند آی پی کامپیوتر کاربر غیر معتبر تشخیص داده می شود و نیز برای کاربرانی که در داخل سازمان باشند ولی به صورت فیزیکی به شبکهٔ داخلی متصل نشده باشند پراکسی می تواند به کاربران دور اجازهٔ عبور موقت دهد و یا به آنها به طور موقت یک آی پی سازمان تخصیص داده می شود (مانند استفاده از لپ تاپ شخصی در شبکه داخلی سازمانی مثل دانشگاه) تا بتوانند از منابع محدود شده استفاده کنند.
تغییر هویت :
برای جلوگیری از برخی حمله های نفوذ گران و محافظت از شبکهٔ داخلی سازمان سرور پراکسی قادر به تغییر هویت کلاینت های داخلی می باشد. بدین صورت که اگر منبع تقاضا شده در کش موجود نباشد، سرور پراکسی برای آن کاربر به عنوان کلاینت عمل می کند و از یکی از آدرس های آی پی خودش، برای ارسال تقاضا به سرور موجود در اینترنت استفاده می کند و سپس پاسخ به وسیلهٔ پراکسی سرور برای کاربر ارسال می شود. این پروسه تغییر آی پی باعث می شود تقاضا دهندهٔ اولیه قابل ردیابی نباشد و معماری شبکهٔ سازمان از دید بیرونی مخفی بماند. در شکل ۴ نمونه ای از این عملکرد نشان داده شده است.
ثبت کردن :
پراکسی سرور امکان ثبت گزارش کامل کارکردش را دارد تا در هر زمان امکان پیگیری اعمال کاربران داخل سازمان را فراهم آورد. اینکه کلاینت در چه ساعت و و دقیقه ای چه درخواستی ارسال کرده و حجم اطلاعات مبادله شده، نوع اطلاعات و … از این جمله اند.
مطالب بالا از ویکی پدیای فارسی و ادامه مطلب را می توانید از سایت ویکی پدیای فارسی بخوانید.
بطور کلی نحوه عملکرد اسکویید به این صورت است که ماشین های کلاینت درخواست خود مانند یک صفحه ی وب را به ماشین اسکویید ارسال و اسکویید خودش درخواست کلاینت را به اینترنت (یا وب نصب شده بر روی شبکه محلی LAN) ارسال کرده و پاسخ را خودش به کلاینت تحویل می دهد. Cache Server یعنی اینکه وقتی کلاینت در خواست را به اسکویید فرستاد و اسکویید پاسخ را از مقصد دریافت کرد، برای سرعت بخشیدن به پاسخ های بعدی به همین درخواست، یک کپی از آنرا در خودش نگه می دارد. با این کار سرعت پاسخ دهی به درخواست بعدی به کلاینت ها بسیار سریعتر خواهد بود. Proxy Server یعنی اعمال قوانین و سیاست هایی بر روی ماشین اسکویید تا کنترل بر روی درخواست های کلاینت ها و تعیین دسترسی به نوع اشیا (مانند صفحات وب) داشته باشیم. بطور مثال می توانیم تعیین کنیم کدام کلاینت ها به کدام سایت ها دسترسی داشته باشند.
راه اندازی اسکویید شامل دو گام است :
نصب و پیکربندی اسکویید در ماشین مورد نظر
پیکربندی ماشین های کلاینت (مرورگر ماشین های کلاینت)
نصب و پیکربندی Squid در توزیع های لینوکسی :
نصب در توزیع های لینوکسی به دو صورت :
کامپایل از کد منبع یا نصب از طریق بسته های باینری deb و یا rpm انجام می شود. مزیت کامپایل و نصب از طریق بسته های کد منبع اینکه ; این بسته ها قابل نصب در تمامی توزیع های لینوکسی هستند و می توان کنترل بیشتری بر Option های اسکویید داشت بطوریکه می توان برخی از گزینه های غیر فعال را با استفاده از سوئیچ های مربوطه فعال نمود در صورتی که در بسته های باینری همه چیز بصورت خودکار و از پیش تعیین شده نصب خواهد شد. در این مطلب اسکویید را با استفاده از بسته های باینری در توزیع های مبتنی بر دبیان و Redhat و به ترتیب با استفاده از دستور های apt-get و yum نصب خواهیم کرد. نخستین دستور زیر برای نصب در توزیع های مبتنی بر دبیان و دومین دستور برای نصب در توزیع های مبتنی بر yum خواهد بود (نصب نسخه 3).
کد PHP:
apt-get install squid
کد PHP:
yum install squid
کد PHP:
less /etc/squid/squid.conf
کد PHP:
cp /etc/squid/squid.conf /etc/squid/squid.conf.orginal
کد PHP:
chmod a-w /etc/squid/squid.conf.original
اسکویید بطور پیش فرض بر روی پورت 3128 به درخواست های کلاینت ها گوش می دهد. پارامتری که پورت اسکویید را مشخص می کند http_port در فایل squid.conf است. می توانید مقدار این پارامتر را تغییر دهید تا اسکویید بر روی پورت دیگری به درخواست ها گوش دهد. بطور مثال پورت 8080 پورت متداول دیگری است که مورد استفاده است.
کد PHP:
grep http_port /etc/squid/squid.conf
کد PHP:
OUTPUT : http_port 3128
کد PHP:
grep cache_dir /etc/squid/squid.conf
OUTPUT : #cache_dir ufs /usr/local/squid/var/cache/squid 100 16 256
grep cache_mem /etc/squid/squid.conf
OUTPUT : cache_mem 8 MB
کد PHP:
cache_dir Type Directory-Name Fs-specific-data options
کد PHP:
cache_dir diskd /cache0 200000 16 256
مقدار پیش فرض cache_mem هشت مگابایت است که بسته به نیاز شما و میزان حافظه ی اصلی در دسترس می توانید آنرا افزایش دهید. افزایش بی اندازه آن بر عملکرد سیستم عامل و دیگر فرایند های موجود بر روی سیستم اثر می گذارد و میزان پایین آن نیز بر عملکرد خود اسکویید اثر دارد. زیرا اگر میزان آن بیش از حد زیاد باشد، خود سیستم عامل و دیگر فرایند ها مختل خواهند شد و اگر کم باشد، فضای کافی برای ذخیره اشیا درخواست شده از سوی کاربرن وجود نخواهد داشت.
علامت # در خروجی دستور بالا به معنی توضیح یا Comment بودن آن خط است. خطوطی که با # شروع می شوند از نظر اسکویید بی اهمیت هستند و تنها برای کاربر و کسی که فایل را می خواند قابل فهم است. البته ممکن است در جلوی برخی از پارامتر ها علامت # باشد که برای فعال کردن پارامتر باید # را پاک کنید.
پارامتر shutdown_lifetime مدت زمانی است که اسکویید پس از دریافت سگنال shutdown (یعنی سیگنال SIGTERM یا SIGHUP) اجازه می دهد تا connection ها وجود داشته باشند. وقتی که اسکویید سگنال های بالا را دریافت می کند به حالت (مد) shutdown pending می رود تا زمانی که تمامی socket های فعال بسته می شوند. در این مد دیگر هیچگونه اتصال جدید پذیرفته نمی شود. خط زیر میزان این پارامتر 10 ثانیه در نظر گرفته شده است.
کد PHP:
shutdown_lifetime 10 seconds
کد PHP:
minimum_object_size 0 KB
maximum_object_size 10 MB
اصلی ترین تنظیماتی که بر روی اسکویید (فایل squid.conf) انجام می گیرد تعریف ACL ها یا Access Control List هاست. ACL ها از دو بخش ACL Element و ACL List تشکیل شده است. ACL Element ها در واقع قوانینی هستند که تعریف می کنیم (مانند اینکه کدام کلاینت ها به کدام سایت ها و یا اشیا (مانند فرمت فایل ها) دسترسی داشته باشند) و ACL List ها چگونگی اعمال این قوانین هستند که بصورت Allow و Deny هستند. دستورهای زیر نمونه هایی از ACL ها هستند.
کد PHP:
acl our_networks src 192.168.1.0/24 192.168.2.0/24
http_access allow our_networks
فرمت کلی تعریف یک ACL بصورت زیر است :
کد PHP:
acl ACL_NAME ACL_TYPE VALUE
کد PHP:
ACL_LIST_TYPE allow|deny ACL_NAME
کد PHP:
acl biz_network src 10.1.42.0/24
acl biz_hours time M T W T F 9:00-17:00
کد PHP:
http_access allow biz_network biz_hours
راه اندازی اسکویید :
اگر برای بار نخست است که فایل squid.conf را ویرایش می کنید باید برای فعال کردن سرویس اسکویید دستور زیر را اجرا کنید :
کد PHP:
etc/init.d/squid start/
کد PHP:
etc/init.d/squid restart/
کد PHP:
etc/init.d/squid reload/
کامنت