وقتی که از دستور localmodconfig برای پیکربندی لینوکس استفاده کنید، می توانید هم در وقت خود صرفه جویی کنید و هم بدون دانش فنی بالایی یک هسته سفارشی داشته باشید! با ما همراه باشید تا بیشتر با این روش آشنا شوید..
توزیع های مطرح و عمومی گنو/لینوکس گزینه های مناسبی برای استفاده از لینوکس بر روی اکثر سیستم های امروزی هستند؛ اما با این وجود عده ای علاقه مندند که بر اساس نیازهای شخصی، یک هسته ی سفارشی شده را بر روی سیستم خود کامپایل کنند و از آن در مصارف روزانه و عادی خود استفاده نمایند. همچنین هسته هایی که در توزیع های مختلف گنو/لینوکس وجود دارند شامل خیل عظیمی از ماژول ها و درایورهایی هستند که بیشتر آن ها مورد نیاز شما نیستند و از طرفی دیگر در زمان کامپایل نیز برای سفارشی سازی هسته نیاز به دانش فنی بالا، دانستن نیازهای سیستم، شناخت ماژول های مورد نیاز و جستجو در لیست بلند بالای پیکربندی ها هستید که این خود وقت زیادی را از شما می گیرد. تمام مواردی که ذکر آن ها رفت مربوط به زمانی است که شما به خوبی بدانید می خواهید چه کاری را انجام دهید؛ و اگر ندانید، هسته ی خوبی برای شما تولید نخواهد شد و به هدف تان که همانا سفارشی سازی هسته مطابق با نیازهای تان می باشد، نخواهید رسید!
اما در این مساله خاص یک راه حل ساده و کارا وجود دارد و آن استفاده از make localmodconfig در مرحله پیکربندی هسته لینوکس است. دستور localmodconfig می تواند در تنظیمات هسته به شما کمک کند و بار پیکربندی هسته را از دوش شما برداشته و فقط انتظار برای کامپایل هسته است که برای شما باقی می ماند! در این روش از lsmod برای شناسایی ماژول ها و درایورهای مورد نیاز سیستم شما و سپس ایجاد فایل پیکربندی .config استفاده خواهد شد. نتیجه این روش، مدت زمان کامپایل کمتر و یک هسته سفارشی شده که تنها شامل ماژول های مطابق با سخت افزار سیستم شماست، خواهد بود.
بعد از چند ثانیه فایل پیکربندی برای شما ساخته خواهد شد و شما می توانید به راحتی مشغول کامپایل هسته ای شوید که مخصوص سیستم شما و بدون انجام هیچ تغییر دستی در فایل .config پیکربندی شده است. مدت زمان کافی برای کامپایل هسته با یک سی پی یو مثلا Core i5 750 حدود 5 الی 7 دقیقه خواهد بود (البته اگر از دستور make -j4 استفاده شود).
معمولا localmodconfig تنظیمات اولیه و پایه در توزیع شما را نیز به راحتی و به طور خودکار می شناسد، به این دلیل که تمامی این تنظیمات در داخل آدرس زیر قرار دارند :
نکته :
اگر قصد ایجاد فایل پیکربندی با استفاده از روش فوق را دارید، قبل از آن سعی کنید تمام پورت های مورد نیاز از قبیل USB، FireWire و… را روشن نمایید. در غیر این صورت ممکن است ماژول های مربوطه لود نشوند زیرا ممکن است localmodconfig به گمان استفاده نکردن شما از چنین ماژول هایی اقدام به خاموش کردن آن ها کند!
البته بعد از اجرای دستور make با استفاده از localmodconfig و ایجاد فایل پیکربندی، می توانید به همان روش قدیمی یعنی استفاده از دستور make menuconfig، تنظیمات پیکربندی را مرور نموده و در صورت نیاز برخی تنظیمات را به طور دستی اعمال نمایید.
کامپایل :
شما در اکثر توزیع های گنو/لینوکس همچون سوزه، فدورا و… می توانید با دستور زیر هسته را کامپایل کنید :
در روش localmodconfig هدف تنها این است که شما دیگر مشغول پیکربندی هسته لینوکس نشوید و برای سفارشی سازی آن بر روی سیستم خود نیازی به صرف وقت نداشته باشید. بقیه مراحل همچون کامپایل و نصب لینوکس را همانند روشی که در مقاله پیکربندی و نصب کرنل لینوکس به طور کامل شرح داده شده است ، دنبال نمایید.
اگر از آرچ یا چاکرا استفاده می کنید :
اگر شما از آرچ ، چاکرا یا توزیع های مبتنی بر آرچ استفاده می کنید روش ساده تری هم وجود دارد! در این روش شما می توانید تمام مراحل را به یک فایل PKGBUILD که در مخازن AUR وجود دارد بسپارید و فقط منتظر پایان فرآیند پیکربندی و نصب لینوکس باشید. برای این منظور، بهترین گزینه جهت کاربران خانگی نصب بسته Linux-Ck می باشد که از روش فوق برای پیکربندی بهره می برد و دارای پچ های کاربردی نیز هست. برای نصب این بسته با استفاده از نرم افزار packer (نرم افزاری مشابه yaourt) از دستورات زیر استفاده کنید :
برای نصب درایورهای مربوط به هسته از دستورات زیر استفاده کنید :
و اگر از نت بوک های ایسوز سری eeepc استفاده می کنید ، دستور زیر را اجرا نمایید :
در صورتی که شما هم اقدام به پیکربندی و کامپایل اختصاصی لینوکس برای سیستم عامل و دستگاه خود نموده اید، تجربیات و نظرات خود را با ما و سایر خوانندگان در میان بگذارید.
توزیع های مطرح و عمومی گنو/لینوکس گزینه های مناسبی برای استفاده از لینوکس بر روی اکثر سیستم های امروزی هستند؛ اما با این وجود عده ای علاقه مندند که بر اساس نیازهای شخصی، یک هسته ی سفارشی شده را بر روی سیستم خود کامپایل کنند و از آن در مصارف روزانه و عادی خود استفاده نمایند. همچنین هسته هایی که در توزیع های مختلف گنو/لینوکس وجود دارند شامل خیل عظیمی از ماژول ها و درایورهایی هستند که بیشتر آن ها مورد نیاز شما نیستند و از طرفی دیگر در زمان کامپایل نیز برای سفارشی سازی هسته نیاز به دانش فنی بالا، دانستن نیازهای سیستم، شناخت ماژول های مورد نیاز و جستجو در لیست بلند بالای پیکربندی ها هستید که این خود وقت زیادی را از شما می گیرد. تمام مواردی که ذکر آن ها رفت مربوط به زمانی است که شما به خوبی بدانید می خواهید چه کاری را انجام دهید؛ و اگر ندانید، هسته ی خوبی برای شما تولید نخواهد شد و به هدف تان که همانا سفارشی سازی هسته مطابق با نیازهای تان می باشد، نخواهید رسید!
اما در این مساله خاص یک راه حل ساده و کارا وجود دارد و آن استفاده از make localmodconfig در مرحله پیکربندی هسته لینوکس است. دستور localmodconfig می تواند در تنظیمات هسته به شما کمک کند و بار پیکربندی هسته را از دوش شما برداشته و فقط انتظار برای کامپایل هسته است که برای شما باقی می ماند! در این روش از lsmod برای شناسایی ماژول ها و درایورهای مورد نیاز سیستم شما و سپس ایجاد فایل پیکربندی .config استفاده خواهد شد. نتیجه این روش، مدت زمان کامپایل کمتر و یک هسته سفارشی شده که تنها شامل ماژول های مطابق با سخت افزار سیستم شماست، خواهد بود.
بعد از چند ثانیه فایل پیکربندی برای شما ساخته خواهد شد و شما می توانید به راحتی مشغول کامپایل هسته ای شوید که مخصوص سیستم شما و بدون انجام هیچ تغییر دستی در فایل .config پیکربندی شده است. مدت زمان کافی برای کامپایل هسته با یک سی پی یو مثلا Core i5 750 حدود 5 الی 7 دقیقه خواهد بود (البته اگر از دستور make -j4 استفاده شود).
معمولا localmodconfig تنظیمات اولیه و پایه در توزیع شما را نیز به راحتی و به طور خودکار می شناسد، به این دلیل که تمامی این تنظیمات در داخل آدرس زیر قرار دارند :
کد PHP:
/boot/config-$(uname -r)
اگر قصد ایجاد فایل پیکربندی با استفاده از روش فوق را دارید، قبل از آن سعی کنید تمام پورت های مورد نیاز از قبیل USB، FireWire و… را روشن نمایید. در غیر این صورت ممکن است ماژول های مربوطه لود نشوند زیرا ممکن است localmodconfig به گمان استفاده نکردن شما از چنین ماژول هایی اقدام به خاموش کردن آن ها کند!
البته بعد از اجرای دستور make با استفاده از localmodconfig و ایجاد فایل پیکربندی، می توانید به همان روش قدیمی یعنی استفاده از دستور make menuconfig، تنظیمات پیکربندی را مرور نموده و در صورت نیاز برخی تنظیمات را به طور دستی اعمال نمایید.
کامپایل :
شما در اکثر توزیع های گنو/لینوکس همچون سوزه، فدورا و… می توانید با دستور زیر هسته را کامپایل کنید :
کد PHP:
make -j 8 bzImage modules
کد PHP:
sudo make modules_install install
اگر از آرچ یا چاکرا استفاده می کنید :
اگر شما از آرچ ، چاکرا یا توزیع های مبتنی بر آرچ استفاده می کنید روش ساده تری هم وجود دارد! در این روش شما می توانید تمام مراحل را به یک فایل PKGBUILD که در مخازن AUR وجود دارد بسپارید و فقط منتظر پایان فرآیند پیکربندی و نصب لینوکس باشید. برای این منظور، بهترین گزینه جهت کاربران خانگی نصب بسته Linux-Ck می باشد که از روش فوق برای پیکربندی بهره می برد و دارای پچ های کاربردی نیز هست. برای نصب این بسته با استفاده از نرم افزار packer (نرم افزاری مشابه yaourt) از دستورات زیر استفاده کنید :
کد PHP:
packer linux-ck
کد PHP:
packer vhba-module-ck nvidia-beta-ck broadcom-wl-ck lirc-ck
کد PHP:
packer eeepc-linux-ck